Dziś dotykam regulacji prawnych, które, moim zdaniem są w praktyce zbyt rzadko wykorzystywane przez przedsiębiorców. Dotyczą ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych z dnia 8 marca 2013 r. ze zm. (t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 684).

 

Celem wprowadzenia tej ustawy jest zwalczanie problemu braku płynnych płatności między przedsiębiorcami. Regulacje ustawy mają doprowadzić w efekcie do stosowania krótkich terminów zapłaty ustalanych między stronami, a następnie przeciwdziałanie opóźnieniom w tych płatnościach.

 

Problem opóźnień w płatnościach, jak i odległe terminy płatności (często wymuszane przez dużych i silnych przedsiębiorców korzystających z podwykonawców) doprowadza do utraty płynności finansowej firmy, braku rentowności, konkurencyjności, a w efekcie do konieczności poszukiwania alternatywnych źródeł finansowania (np. pożyczek itp.).

 

Ustawę stosuje się wyłącznie do transakcji handlowych, których stronami są przedsiębiorcy. Transakcja handlowa według ustawy to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeśli strony zawarły ja w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

 

Poniżej przedstawię tylko niektóre z rozwiązań, jakie daje ustawa.

Co na podstawie ustawy przysługuje?

 

ODSETKI:

Jeśli strony transakcji handlowej przewidziały w umowie termin zapłaty dłuższy niż 30 dni , wierzyciel może żądać odsetek ustawowych po upływie 30 dni, liczonych od dnia spełnienia świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku. Istotnym jest, że wierzyciel może żądać odsetek 31. Dnia, nawet jeśli termin zapłaty ustalony w umowie jest dłuższy.

Jeżeli strony nie przewidziały w umowie terminu zapłaty, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, po upływie 30 dni liczonych od dnia spełnienia przez niego świadczenia, do dnia zapłaty.

 

ZRYCZAŁTOWANA REKOMPENSATA ZA DOCHODZENIE NALEŻNOŚCI:

Wierzycielowi od dnia nabycia uprawnień do odsetek , przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej według średniego kursu euro według kursu NBP. Oprócz tej kwoty wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności, przewyższających tą kwotę.

 

Postanowienia umowne wyłączające gwarantowane tą ustawą należności, są nieważne.

Zachęcam do przyjrzenia się przepisom wspomnianej ustawy.